Barbara, 30-06-2018, Gdańsk

był 31 lipca 2017 (poniedziałek) zwykły poranek. Ja (Basia) w wyblakłej flanelowej koszuli z kubkiem kawy. On (Maciej)- wychodzi wyrzucić śmieci (co prawda zadziwiło mnie, że bez przypomnienia). Wraca po około 10 minutach z wielkim bukietem kwiatów i wtedy przypomniałam sobie, że mam urodziny....On (Maciej) z nieśmiałym uśmiechem wręczył mi kwiaty i powiedział - mam dla Ciebie jeszcze mały prezencik i niezgrabnie wyciąga opakowanie z kieszeni , ręce się trzęsą i nieskładnie wypowiada zdanie ,,zostaniesz moją żoną?" - Ja (Basia) - zaskoczona (mimo, że kilka miesięcy temu wygłaszałam bardzo głośno, że jak nie dostanę pierścionka w moje urodziny to się wyprowadzę) odpowiadam, że TAK..
po około 25 minutach czułości mówię mam spotkanie i zaczynam się ubierać, malować itp. zaczyna się zwykły dzień a jednak jakoś tak jest niezwyczajnie i miło. Spoglądam na mój palec kilka razy (dość często do wieczora) i czuję się cudownie. To chyba jeden z tych najlepszych dni.....