Anna, 10-02-2018, Lublin

Ania kocha góry. A Bartek o tym wie. Wiedział też, że wymarzone zaręczyny to właśnie te na górskim szczycie. Żartował, że on wszystko wie. A jak było? Były góry, wczesnym rankiem o wschodzie słońca. Ani wydawało się, że to zwykły wyjazd w góry. Dojechali na parking, zaczęli się wspinać. Na jednym z urokliwych wzniesień zrobili sobie przerwę. Kiedy Ania już chciała iść dalej, Bartek wyjął z plecaka jednoznacznie wyglądające pudełeczko, otworzył, uklęknął i powiedział Ani, że chce spędzić z nią resztę życia. Czas się zatrzymał. Potem był uśmiech, radość, pocałunek. Ania się zgodziła. Przecież było tak, jak chciała! No, może ona nie była w sukience a on w garniturze. A kwiaty dostała dopiero na dole. Ale za to był szampan! I to w prawdziwych kieliszkach (choć ledwo dojechały, bo Ania przed wyjazdem usilnie próbowała wepchnąć plecak między siedzenie kierowcy a tylną kanapę w aucie, nie wiedząc co kryje się w środku). Ale wszystko się udało. Było tak jak ona chciała i tak jak chciał on. A Ania wciąż zastanawia się jak to możliwe, że niczego się nie domyśliła. ;)
PS. Sesja poślubna? Oczywiście że zimą, oczywiście że w górach. A -20 stopni i wiatr 50km/h nie były żadną przeszkodą! :)