Marta, 13-08-2022, Bytom

W naszej historii, nie było by nic zaskakujacego, gdyby nie jeden mały szczegół. Ale nie wyprzedzajmy faktów. Historia jak pewnie wiele tu na portalu, więc myślę, że nikogo nie zaskoczę, gdy powiem, że poznaliśmy się na portalu randkowym. No bo gdzie szukać miłości gdy w skromne progi naszego kraju zawitała pandemia i wszyscy mieli w jakimś stopniu zakaz wychodzenia z domu, a na dodatek wszystko zamknięte w tym także lasy. Na całe szczęście poznaliśmy się na 3 dni przed wprowadzeniem pierwszych obostrzeń. Nie będę też pewnie odkrywcza, gdy powiem, że już od początku rozmowa nam się świetnie kleiła. Do tego stopnia, że następnego dnia wieczorem postanowiliśmy się spotkać. Jak to mówią "Trzeba kuć żelazo póki gorące"... Lecz.. No cóż nie będę ukrywać, że jak go pierwszy raz zobaczyłam, zastanawiałam się czy nie uciec... Po prostu był totalnym przeciwieństwem moich ideałów jeżeli chodzi o wygląd mężczyzny. No ale postanowiłam, że dam nam szansę. Nie pożałowałam, bo z nikim nie rozmawiało mi się tak dobrze jak z nim i nawet nie wiedziałam kiedy minęły nam dwie godziny. Randka zakończyła się namiętnym pocałunkiem i każde wróciło do domu. Pisaliśmy ze sobą chyba jescze do drugiej w nocy i umówiliśmy się na kolejną randkę następnego wieczoru. Później wprowadzono obostrzenia, które nie pozwoliły nam się spotykać i mimo, pisania ze sobą nasze kontakty trochę się rozluźniły. Tak w telegraficznym skrócie miesiąc nam zajęło zanim zdecydowaliśmy się ponownie spotkać, a później staliśmy się jak papużki nierozłączki. Oświadczyny odbyły się po 8 miesiącach. W tej chwili planujemy ślub, który odbędzie się po 2,5roku od poznania się. I nie, nie będę czarować, że jesteśmy idealną parą bez kłótni, wiecznie żyjącą w zgodzie. Nie raz się kłócimy, ale staramy się nie kończyć dnia pogniewani na siebie. Póki co nam się udaje a jesteśmy ze sobą nieco już ponad 2 lata.
Aha.. Miałam powiedzieć o tym jednym małym zaskakującym sczególe. Otóż okazało się, że spotkaliśmy się już wcześniej, adokładniej mówiąc 6lat przed poznaniem się na portalu randkowym. Jako studentka dorabiałam sobie jako hostessa, zachęcając ludzi do zakupu różnych towarów w sklepie. Akurat wtedy gdy promowałam jeden z produktów on pracował w tym sklepie, zauważył mnie, podszedł, zagadał i zaprosił na kawę. Jeżeli jednak ktoś myśli, że poszłam to się zdziwi. Odmówiłam tłumacząc, że niedłygo mam obronę i muszę się uczyć.
Wtedy dopiero nie był w moim typie. Miał długie kręcone włosy, czego nie lubię u mężczyzn a w dodatku był przeraźliwie chudy (ps. ja do najszczuplejszych nie należę), więc przerażona, że będzie chciał się ze mną jeszcze umówić, lub będzie na mnie czekał po pracy, wyszłam pół godziny wcześniej... No cóż każdy ma swoje dziwactwa i dziwne myśłi, ja również...