Aleksandra, 15-09-2018, Stegna

Pewnego, czerwcowego popołudnia, zadzwoniła do nas rodzina z Norwegii z propozycja zaopiekowania się domem na czas ich trzytygodniowego pobytu w Polsce. Ja jako mężczyzna, zakochany w mojej przyszłej żonce pomyślałem, że będzie to idealny czas i miejsce na oświadczyny. Najtrudniejszą rzeczą było "przemycenie" pierścionka zaręczynowego, tak aby moja Myszka niczego się nie domyśliła. CUDEM SIĘ UDAŁO :).
Nasz pobyt w Haugesund był wspaniały, a Ja nadal czekałem na tą jedyną, niepowtarzalną chwilę, aby się oświadczyć. Ustaliliśmy, że dzień przed powrotem zrobimy sobie romantyczną kolację pod obeliskiem "Haraldshaugen" - przepięknym, klimatycznym miejscu. Przed rozpoczęciem kolacji "pod chmurką", pod pretekstem zrobienia wspólnego zdjęcia, wchodziliśmy na szczyt obelisku. Będąc na górze, wiedziałem, że jest to TA CHWILA. Moja żona, w tym czasie walczyła ze swoimi włosami, gdyż wiało nieziemsko. Wyjąłem z kieszeni pierścionek i uklęknąłem czekając, aż się odwróci, wtedy wypowiedziałem to magiczne pytanie: "ALEKSANDRO, CZY WYJDZIESZ ZA MNIE?".... Co zabawne, w tej euforii pierścionek sama sobie założyła na palec, a po chwili zachwytu odpowiedziała: "OCZYWIŚCIE, ŻE TAK". :)